ترانه‏ی دل زارم مدد ابوفاضل
بُود همیشه شعارم مدد ابوفاضل

ز بند بند وجودم چنین نوا آید
تمام دار و ندارم مدد ابوفاضل

به من هم از عطش خود حواله کن قدری
بلا بریز خمارم مدد ابوفاضل

دخیل بسته‏ام امشب به چشم خون جوشت
گره فتاده به کارم مدد ابوفاضل

حکایت سر مست و تو عمود ِ کین
گرفته صبر و قرارم مدد ابوفاضل

حسین بی کسی‏اش را پس از تو دید و گفت:
امیر یکه سوارم مدد ابوفاضل

وصیت ِمن ِ مجنون همین بُود یاران
که حک شود به مزارم مدد ابوفاضل

به روی مشک تو ساقی نوشته حق این‏سان :

کسی ندیده که سقا شود فدا عطشان

گرچه خود پرچم به دوش کربلاست
رایةالعباس در دست ِ خداست